چون روزی و عمر بیش و کم نتوان کرد
دل را به کم و بیش دژم نتوان کرد
کار من و تو چنانکه رای من و تست
از موم بدست خویش هم نتوان کرد
 
 

قرار

جز یاد تو در دلم قراری نَبُود
ای دوست، بجز تو غمگساری نَبُود
دیوانه شدم، ز عقل بیزار شدم
خواهان تو را به عقل، کاری نَبُود
 
 

اندوه تو دلشاد کند مرجان را         کفر تو دهد بار کمی ایمان را
دل راحت وصل تو مبیناد دمی       با درد تو گر طلب کند درمان را
 

این کوزه چو من عاشق زاری بوده است
در بند سر زلف نگاری بوده‌ست
این دسته که بر گردن او می‌بینی
دستی‌ست که برگردن یاری بوده‌ست